| |
Ég átti við vandamál að stríða...ég gat ómögulega varið, skotið eða sent blakbolta með báðum höndum. Þessi tækni hentaði mér bara ekki. Þannig að ég stóð upp og sagði "hingað og ekki lengra". Komst að því fyrir slysni að í reglum um blak er lítið ákvæði sem segir "leyfilegt er að slá boltann með aðeins einni hendi ef mikið liggur undir og ef leikmaður getur ekki sér fært annað en að gera svo"...Hvenær liggur ekki mikið undir í blaki? við gætum verið að tapa leiknum, sem gerist skuggalega oft hjá mínum liðum. Þannig að núna slæ ég boltann bara eins og í tennis eða papmínton (ég hef aldrei á ævinni almennilega heyrt hvernig þetta orð er borið fram, né séð það á prenti þannig að þessi stafsetning er nokkurn vegin ágiskun). En annars fór ég til Jakobs þroskaþjálfa í gær......DJJJJJÓÓÓÓÓÓK...hann er sjúkraþjálfari. Ótrúlegt hvað hann hefur gaman af landi og þjóð. Spurði mig mikið um Njálu og bað mig um að: "fara út pulsunni"...eða eins og á að segja það "að fara úr peysunni" þannig að hann gæti nú nuddað mig almennilega, þarna lá ég á maganum stynjandi af sárauka talandi um Njálu á tungumáli sem ég kýs að kalla íslenskdönsku. ligg á svona bekk með gati til að troða fésinu ofaní svo manni líði vel, en eitthvað hafa þeir verið að spara aurinn því gatið er aaaalllltooooffff lítið fyrir mig alla vega. Farinn að hafa áhyggjur af því að ef ég held áfram að koma þarna til hans þá verða förin sem koma á andlitið á mér eftir litla gatið krónísk, er eins og indíáni fyrstu 30 min eftir a ég kem heim frá Dr Jakob...Toppurinn var svo þegar hann togað efribúkinn á mér upp og sagði mér að láti sig vita: "when sársauki hættir, þá seigja þú Stopp"....en hann hætti ekki...jókst bara, sagði honum það og þá byrjaði hann aftur að nudda og ég hélt áfram að stynja...

Engin ummæli: