Þannig ég fékk mér gleraugu, og þvílíkur munur! Ég var ekki viss þegar ég gekk inn í gleraugnabúðina hvað ég væri eiginlega að gera þarna, en konan vildi endilega fá að mæla mig, eða mæla augun mín. Ég hélt svo að þetta mundi taka einhverjar vikur, nei nei ég átti bara að velja mér umgjörð á staðnum, sem ég og gerði. Sagðist ekki vilja eitthvað fríkí, og þar með held ég að ég hafi móðgað gleraugakonuna, því hennar voru mjög skrýtin. Valdi einföldustu gleraugun sem ég fann, þó ekki þau ódýrustu. Ótrúlegt hvað þetta munar miklu, vissi ekki hvað ég var farinn að sjá illa. Svo eru þau líka soldið flott.

Frábært að vakna klukkan 7, fara í sturtu og borða (þó ekki í sturtunni). Horfa síðan út um gluggan á morgunsólina, meðan maður les blaðið og gengur frá nestisbita. Hugsandi, "í dag verður gerð tilraun". 'Eg geng af stað niðurstigan með töskuna fulla af bókum, sibbinn en ánægður með að geta átt tækifæri til að gera eðlisfræðitilraunir á háskólastigi. 'Eg er meira að segja svo heppin að fá far með Friðfinni, upp í skóla. Þegar út í skóla er komið, prenta ég út upplýsingar um tilraunina, og byrja skiggnast um eftir samstarfsffélaganum, en hann er hvergi nærri, ég hugsa með mér "Ætli hann hafi ekki bara sofið yfir sig, karl ánginn sá, en ég mun ekki lasta honum það, enda kappsamur garpur hér á ferð". Loks þegar stundin rennur upp, klukkan á slaginu 08:20 geng ég inn í stofuna góðu, eðlisfræðistofuna. Finn mér gott borð og bíð góðan daginn til þeirra sem rétt hjá mér sitja. Set bækur upp á borð, ydda blýant og stilli upp blöðum. Svo kemur kennarinn, ung sænsk kona (meira babe mundi ég segja) og setur upp skrýtin svip þegar hún gengur inn, horfir soldið á mig eins og ég sé lítill hundur sem á ekki að vera baða sig í vaskinum í eldhúsinu. Mér er þá sagt að ég hefði alveg eins getað haldið áfram að sofa í morgun, ég á ekki að mæta fyrr en í næstu viku...